pdc #060 – E gloine Gschichd


gegge d‘helle Wolgezieg
dormeld laud e digge Flieg
‘s Loch denewwe isch weid offe
doch hadse selles no ned droffe

grad ewwe had e Windle zuggd
un die Mugg rechd niwwer gruggd
jedzerd isch des Viechle draus

un die Gschichd isch domid aus

Bild: pixabay

pdc #049 – Biergarde Elegie 1 u. 2

 
Biergarde Elegie 1 un 2

1.

Do hoggedse
un dobei guggedse
mid Freid
uff d’Leid.

Die do hogge
un gugge,
nach de Leid
mid Freid.

Do hoggedse
un dobei mugge se
uff, die Mugge
die iwwern Bierdeggl zugge

Oiner guggd ganz bees:
so e Gfräs.

2.

Rege had die Gäschd vertriewe.
Un e Glas isch iwrig bliewe,
vom Schobbe do heid Morge.

De Himml dud sich d’Wolge borge
von sellem fern’ Adlandik driwwe,
un do im graue Bade hiwwe.

Falle d’Tropfe um die Wett,
hopfe doilweis arg kokett,
in sell Glas, was iwwrig bliewe.

Un de Middag deest im Triewe
d’Tropfe kiege noch meh Kinner,
un’s Bier im Glas werd immer dinner.