pdc #060 – E gloine Gschichd


gegge d‘helle Wolgezieg
dormeld laud e digge Flieg
‘s Loch denewwe isch weid offe
doch hadse selles no ned droffe

grad ewwe had e Windle zuggd
un die Mugg rechd niwwer gruggd
jedzerd isch des Viechle draus

un die Gschichd isch domid aus

Bild: pixabay

pdc #059 – babbellad

silbeschauer
sieß un sauer
badisch grad
babbellad

1.
de Winn dud driweliere:
ihr Wolge mached no,
jetzt dueds doch kabiere,
‘s isch sich Rege dro

2.
zwische grad un ebbe,
do gebd’s e kloine Ligg,
wo d’Ewichkoid dud gewwe
e kurzes Biehneschdigg

3.
in de sieße Lindewolg
tummelt sich’s Insegdefolg
daumeld ziemlich offe
zu Middag scho besoffe


(Bild von Dirk Liesch auf Pixabay)

pdc #058 – vom kruschdle

 

vom kruschdle

kruschdle,
hoist ma selles schbiel
vom suche,
grad so,
ohne ziel

hoist,
so her un no
die sache räume
un debei vom
finne dräume

ach,
wie wär’ des doch so schee,
so e pletzlich widderseh
mid rem schatz, den inrer dasch
mol irgendwenn vergesse hasch.

do neispiggle, sell uffwiggle,
des vorziege, staub abgriege,
do dro ruckle, dort neischdiere,
drunner krieche uff all’ viere

jo,
schdehds uff de such’ mir
mensche sin
des schdegg halt mol so in uns drin.

noch ebbs hinnenoch:
un a selle, bschdimmd ned doofe
gscheide dame, herre philosophe
kruschdle in de weldgschichd rum
un gugge sich nach wahrheit um
däde gern e hymne singe
uff de grund von all de dinge,
doch seller isch en rechder schbitz
un verschdeggeld sich ganz gnitz,

wahrscheins werd man niemols finne,
do helft koi noch so arges hinnerersinne

 

pdc #057 – dehoim

dehoim

 

uff oimol henn se händ

wo dun de feschde hewe

dehoim die blasse wänd

die sin grad unser lewe

 

drauss in de ald’ nadur

geht alles grad sei gang

mir sin ihr schbielzeig nur

des wisse ma scho lang

pdc #056 – Daag fir Daag

 

leere schdrooße
schdille plätz
oschdwindbloose
gscheide sätz
abschdand halde
sich verkrieche
nod verwalde
bliede rieche
ganz im schdille
dräne heile
regal ufffille
ängschde doile
leid versorge
fernseh glotze
ohre borge
de langweil drodze

pdc #055 – Sabine

Sabine hoist die Wedderhex,
die ebbe isch am wiede,
wie verrickd mid wilde Sätz,
dud se d’Weld verbiege.

Packd die Beem am Krage,
schmeisst se her un no
isch am Zigglnage,
knabberd d’Wälder o.

Dud durch d’Schdunde eile,
außer Rand un Band,
isch wie en Wolf am heile,
hat’s Ländle in de Hand.

D’Sabine isch am brille:
ich mach Eich hinnrefiehr,
du eire Welt mid Chaos fille,
denn selle, kheert heid mir!

pdc #054 – Heiligobend

pdc #053 – faschd weihnachde

de advend, vier kerze ald,

drauße leis’ de rege falld

iwwerall e leichde

do im schdrooßefeichde

un drowe dissled schdern:

d’weihnachd isch ned fern.

pdc #052 – anenanner

 
anenanner

anenanner denge
anenanner henge
inenanner senge
anenanner drigge
wärm zum annre
schigge
nix bedenge

nur
enanner
schenge

pdc #051 – GrabbeCocktail

 
GrabbeCocktail

1.
Bund’s babbt
an de blasse Schdrooße
von de Beem
grad runnerbloose
schlupfd de Daag
in d’feichde Hose
zwische Nebblfetze
kloine, große

dabbe Krabbe
schnabbe

oine wie die anner
nachenanner

2.
aus de Wolge
werd grad gscholde

iwwer denne
Heiser
schlabbe Grabbe
hoiser

gschwätzich in de Heeh
iwwer des
was drunne

muss Vergeh
3.
I lass de
aus de Wolge falle
uff
de harde Bode knalle

schdertz me runner uff de druff
Herrschaft,
bisch’ jetzt endlich uff?