pdc #050 – dewedder

 
dewedder

Wudowed (6.8.2019)

Kaum ischer do gwäh
had’s aa scho gschebbert
E Gsichd hadder nodriggd
wie jede Dag Regewedder
De Hut ischem hochgange
dasses d’Ziegel glipfd hat

E bees Fungle in de Auge
ischer uff oimol in de Dier gschadnne
Seller riese Kerl im graaue Kiddl.
Gheilt hadder vor Wud:
Haglrotz un Wasser.

Un wieer widdr ford war
henn alle nur gmoind
so oiner
braucht sich iwwerhab nimmeh
seh’ lasse

Droggeiebung

Durschd had’s
sell Regefass
d’Labb weid uffgrisse
brilld’s de Himml o,

doch
seller grinst
bloss gnitz
von obbe runner

pdc #049 – Biergarde Elegie 1 u. 2

 
Biergarde Elegie 1 un 2

1.

Do hoggedse
un dobei guggedse
mid Freid
uff d’Leid.

Die do hogge
un gugge,
nach de Leid
mid Freid.

Do hoggedse
un dobei mugge se
uff, die Mugge
die iwwern Bierdeggl zugge

Oiner guggd ganz bees:
so e Gfräs.

2.

Rege had die Gäschd vertriewe.
Un e Glas isch iwrig bliewe,
vom Schobbe do heid Morge.

De Himml dud sich d’Wolge borge
von sellem fern’ Adlandik driwwe,
un do im graue Bade hiwwe.

Falle d’Tropfe um die Wett,
hopfe doilweis arg kokett,
in sell Glas, was iwwrig bliewe.

Un de Middag deest im Triewe
d’Tropfe kiege noch meh Kinner,
un’s Bier im Glas werd immer dinner.

pdc #048 – Badisches Allerlei

 
Badisches Allerlei

Schee isch’s scho, des Badnerland,
un ruhe dud’s in Goddes Hand.
Beim Schwätze hasch do gude Karde,
denn Babble kannsch’ uff viele Arde.

Als Quasseldudd in Monnems Schdrooße,
kurpelzer Schbrich’ in d’Welt naus bloose.

In Karlsruh’, glei beim blaue Rhei,
bisch mit Brigandedeidsch debei.

Un bi di gnitze Alemanne drunne,
wird efders’ „i“ im Wördli g’funne.

E bunde Wies’ von Mundardbliede,
un Poede, die ihr Pflänzle hiede,
doch manches, was do so dud schbrieße,
lassd d’Linguischde
Drän’ in d’Auge schieße.

pdc #047 – Ranzewiedich

 
Ranzewiedich

E Dunnerwedder iwwerm Blatz,
aus dungle Menschewolge.
E wilde Herd’ machd arg Rabatz,
dud ihrn Inschdingde folge.

Do, dem do, blazzt de Kraage
un der do hat en Zorn.
Un duhsch was zu ne saage,
wersch gnomme glei uff’s Korn.

Dann effne sich die Schleise,
‘s hageld Schimpf un Schann,
‘s’ dud se faschd verreiße
wie’s Wellschkorn in de Pfann.

D’ Werder heffdich danze,
hoch iwwer hoise Kepf.
‘s Hirn kommt aus’m Ranze,
vom Kiddl schbringed Knepf.

‘S donnerd, blitzt un kraacht
un ‘s rächet beese Sätz,
jo fier ihrn wiedich Jagd,
sie finne schdehds e Hex’.

pdc #046 – E bissl Oschderhas’

 
E bissl Oschderhas’

E scheenes Wedder, scheenes,
de Daag, ganz blau’ im Gsichd,
hat o e rechd bequemes,
Sommerhemd aus mildem Lichd.

De Oschderhas’ isch ziemlich schdill,
hobbeld durch die Wies’
tragt e dungle Sonnebrill,
falld iwwerd oigne Fieß.

Was hasch a solche Haxe,
so dinn mid Kralle dro,
des hinnerd doch beim Kraxe,
koi Wunner, haut’s de noh.

Im Griene duder hogge,
d’Sonn schee warm im Gnigg,
nix kann en weg do logge,
gnießt gnitz des Weddergligg.

pdc #045 – Narreländle

 
Narreländle
Widder mol sind d’Narre los
ziege durch die Gasse
iwwerzwerch die ganze Bloos
dun sich oin verbasse.

Narri-Narro dud’s halle
Hellau un Humba Humba Däderä
d’ Alldagshille falle
‘s jeck sei, des isch schee

Kiddre, Dringe, Hummle
‘s geht so richdich ab
beim Feire nur ned bummle
hois werd’s unner derre Narrekapp

Doch,
ihr liewe Närre
ball naht de ledschde Tusch
man heerd’en aa scho blärre
de Kader
hinnerm kahle Busch’

pdc #044 – DeZwische

 
Zwische de Zeide …

Des neie Johr isch faschd scho widder alt.
Ma had sich scho rechd ans akduelle gweehnd.

Heid Morge henn die riesige Kamin vom Hoizkraftwerk in Karlsruh’ hefdig an de graue Wolge g’saugt.

Am Middag hennses dann gschafft khett.
‘S isch faschd koi Wolg meh am Himml gwäh’.

Grad bloost en rechder Oschdwind de Winder ins Badische.
Er hat zwar koi Schnee debei, awwer defier e oschdäniche Kält.

De Mond isch heid Obend e bissl blass im Gsichd un leicht mild iwwer de kahle Bäum.

Die Däg welle immer länger bleibe.
Un zwische Daag un Nacht heersch e paar gnitze Veegl pfeife.

Alles isch irgendwie zwische Abschied un Ofang.

‘S isch, wie wenn en naher Mensch gange isch.

Do schdecksch dann feschd,

zwische Geschdern un Heid.
Zwische Wehdu un ‘s helft jo nix.
Zwische Vorbei un weider,

un koiner kann der saage, wie lang…

pdc #043 – de Goischd

 
Was tut sich da im Ettlinger Schloss?

Neben repräsentativen Räumen für Veranstaltungen beherbergt das Gebäude verschiedene Museen und eine große Sammlung von Bildern des Malers Karl Hofer.

Wie jedes Schloss, das etwas auf sich hält, hat auch das Ettlinger Schloss einen Schlossgeist.

Hören wir doch mal zu, was er so alles zu berichten hat …

pdc #042 – Morge

pdc #041 – ausg’schdöpseld (unplugged)

 

unpluggedschnierlesweis
de bunde rege
samtpfod leis’
in wind nei lege
o’gschdupfd mid
rem schdille schdoß
oifach schwinge
bodelos

.. die Installation unplugged des Freiburger Künstlers Konrad Wallmeier lädt den Betrachter zum Verweilen ein.

Ein Kennzeichen von Kunst ist ihre augenscheinliche Nutzlosigkeit. Die Stecker Konrad Wallmeiers hängen einfach nur so da und schwingen im Wind. Sie scheinen aus der Zeit, aus dem Alltag gefallen…

Weitere Informationen:
zu  Konrad Wallmeier und seinen Werken,
zum Kunstpreis 2018 der Stadt Walldorf.

Foto: (c) Anna Thielges